Van een afstandelijke intellectueel ontwikkelde Ter Braak zich tot een betrokken polemist, kritische recensent en speelse essayist. Zijn voornaamste grote werk blijft Politicus zonder partij uit 1934, waarvan ik toevallig en tegen een zeer klein bedrag de eerste druk kon bemachtigen.

Titelbeschrijving

Menno ter Braak, Politicus zonder partij. Nijgh & Van Ditmar, Rotterdam, 1934. 1e druk – gebonden, 288p.

In de Bibliotheca Habetsiana sinds: 9 juni 2010.

Bijzonderheden

Menno ter Braak was al vroeg doordrongen van de dreiging die uitging van fascisme en nationaal-socialisme. In de vorm-of-vent discussie heb ik altijd een voorkeur gehad voor de “vormaanbidders”, maar de manier waarop Ter Braak het epigonisme bestrijdt, is zo scherp en intelligent dat het je als lezer verovert. Zijn essays maar ook zijn literaire kritieken zijn van hoog niveau, ook al ben ik het zeker niet altijd met hem eens, hij prikkelt voortdurend met zijn spelende denken.

Citaat

Leefde ik onder andere maatschappelijke omstandigheden, bijvoorbeeld in de onvolprezen gemeenschap der Sowjets, dan zou mijn temperament waarschijnlijk niet voldoende zijn om mij tot een “eerlijk” man te maken; er zou zoiets noodig zijn als moed om te zeggen, wat ik hier in Nederland zeg met de zekerheid, dat een parlementaire democratie mij beschermt tegen het vuistrecht.

Toen aan die zekerheid een einde kwam, doordat de nazi’s Nederland binnenvielen, trok Ter Braak dan ook de uiterste conclusie en beëindigde in de meidagen van 1940 zijn leven.