Elke verzamelaar loopt er wel eens tegen aan: de kasten zijn vol, en nu? Waar laten we toch al die boeken? Ik heb al heel verschillende oplossingen toegepast: van het wegdoen van boeken tot en met nog meer kasten kopen, maar elk van deze methodes heeft ook weer zijn beperkingen. Je kunt nog kasten, kastjes, rekken en vitrines in het midden zetten, maar niet iedereen heeft daarvoor de ruimte of een partner die dat tolereert.
In de loop der jaren wordt men creatiever: de boeken zodanig ordenen dat er meer planken in een kast passen. Sinds 2014 maak ik gebruik van een flexibel systeem van stellingen. Toen ik daarmee begon had elke kast 7 planken vol boeken. Bij de literaire romans kun je de planken vaak dichter op elkaar laten aansluiten: met een beetje passen en meten ben ik voor een deel van de kasten uiteindelijk uitgekomen op 9 lagen, met boeken die een ongeveer gelijke hoogte hebben, zoals hieronder zichtbaar is.
Bij de romans moet ik dan soms het alfabet een beetje doorbreken – op de bovenste plank staan de wat groter uitgegeven literaire romans, denk b.v. aan de gebonden edities van Umberto Eco, Jonathan Franzen, David Grossman en Karl Ove Knausgard.
Maar ook dat houdt een keer op. In het verleden heb ik wel eens twee rijen boeken achter elkaar gezet, maar daar ben ik op teruggekomen: je ziet de achterste rij zelden tot nooit en verliest zo het overzicht. Wat dan? Dan komen er allerlei trucjes kijken, zoals houten kratjes op tafels en kasten.
Deze kistjes zijn bij een van de bekende bouwmarkten verkrijgbaar, in kleine tot heel grote formaten. Ik hou niet van die ruwe “sinaasappelkistjes”, maar deze zijn glad gemaakt. Je zou er zelfs een kast mee kunnen bouwen. Nadeel is dat er uiteindelijk toch niet veel boeken in passen, de verstevigende spalkjes helpen niet echt. Om de boeken rechtop te kunnen zetten zijn boeken in cassettes of met een brede basis hiervoor het beste.
Een andere mogelijkheid zijn allerlei rekjes en minikastjes die je eveneens bovenop je tafels, lage kasten, etc. kunt plaatsen. Onderstaand is een of ander hip rekje, door de oudste dochter achtergelaten, dat al een tijd stond te verstoffen, totdat ik er opeens een mogelijkheid in zag, met name voor die mini-boekjes op dat kleine bovenste plankje.
Het ideale object is natuurlijk een boekenmolen, liefst zo’n grote die je midden in je kamer kunt zetten. Ik kijk al een tijdje uit naar een betaalbaar exemplaar, maar ben er nog niet tegenaan gelopen.
Vanochtend liep ik tegen een boekenmolen aan, een kleintje… Maar wie het kleine niet eert, etc. Voor € 7,50 mocht ik hem meenemen.
De grote uitdaging is dan natuurlijk wat je in dit molentje gaat stoppen: een paar echte oude bandjes, die recht doen aan de donkere, ouderdom suggererende kleur van het molentje, of toch de gelijkvormige delen uit een reeks?
Vooralsnog laat dit boekenmolentje zich bij uitstek lenen voor de deeltjes uit de bekende reeks Privé-Domein van De Arbeiderspers.
