Een van de leukste ervaringen is wanneer je een nieuwe schrijver ontdekt, waarvan je meer wilt lezen, die absoluut bij je verzameling hoort, en die je dan met een beetje geduld voor weinig geld ook daadwerkelijk bij elkaar kunt verzamelen. Ook veel goede boeken komen uiteindelijk een keer in de ramsj, hoe triest dat ook is voor de auteur en diegenen die er werk in gestopt hebben.
Ik werkte op zo’n 500 meter van het filiaal van De Slegte in Eindhoven. Ergens halverwege november 2006 trof ik er enkele titels aan van Ismail Kadare, een Albanese schrijver die ik van naam kende, maar waarvan ik nog geen enkel boek had gelezen. Zoals gebruikelijk las ik in de winkel de flapteksten en kriskras enkele passages uit de boeken, en ik was verkocht. Meteen maakte ik kennis met een van de stokpaardjes van Kadare, namelijk de verbondenheid van de Albanese cultuur, met zijn zingende dichters door alle tijden heen en de grootste dichter van het avondland: Homeros. Ik kocht Dossier H. en De piramide.
